رشد پیوستگی علّی در گفتمان روایتی کودکان تک‌زبانۀ فارسی‌زبان

توانایی تولید گفتمان دارای پیوستگی به عنوان یکی از مؤلفه‌های ضروری دانش رشدی کودک، در طول فراگیری زبان، بخش مهمی از دانش زبانی است که کودکان نیازمند فراگیری آن هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی توانایی کودکان تک‌زبانۀ فارسی‌زبان در حفظ پیوستگی داستان و همچنین مقایسۀ یافته‌های حاصل از آن با دیگر پژوهش‌ها به منظور تصدیق یافته‌های پیشین براساس تحلیل شبکۀ علّی است. برای این منظور، سی کودک 5-6 ساله (با میانگین سنی 5 سال و 6 ماه) و سی کودک 9-10 ساله (با میانگین سنی 9 سال و 6 ماه) به عنوان آزمودنی‌های پژوهش مورد بررسی قرارگرفتند. در هر گروه سنی 30 کودک پسر شرکت داشت. سی بزرگسال مذکر تک‌زبانۀ فارسی‌زبان 20-25 ساله (با میانگین سنی 23 سال و 8 ماه) نیز به عنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. این سه گروه با استفاده از دو داستان مصور "قورباغه تو کجائی" و "قورباغه" ترغیب به روایت داستان شدند. داستان‌های روایت‌شده براساس شبکۀ علّی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان‌دهندۀ رشد کودکان در دستیابی به پیوستگی داستان با برقراری روابط علّی بین رویدادهای داستان بود. نتایج پژوهش نشان داد که شبکۀ علّی در مقایسه با پیوندهای علّی به نظر ابزاری حساس‌تر برای نشان‌دادن رشد کودکان در حفظ پیوستگی داستان است.